GAY.CH interview
Scroll down for English
Πρίν λίγο καιρό εγινε μια πολύ ευγενική προσέγιση απο τον Luis Pestana να κάνουμε μια μικρή συνέντευξη για το περιοδικό GAY.CH στην Ελβετία. Με μεγάλη μου χαρά δέχτηκα και τα αποτελέσματα είναι δημοσιευμένο στο #83 τεύχος. Είναι βεβαίως στα γερμανικά αλλά την παραθέτω πιο κάτω και στα Αγγλικά και Ελληνικά. Τρέμω στη σκέψη του πόσο πολύ θα μπορούσα να ρεζιλευτώ αν δεν ήταν οι μεταφράσεις της αγαπημένης μου φίλης Εύας Κέσσελρινγκ, πολύγλωσση (προφανώς) και επίσης Ελβετίδα (συμπτωματικά). Ευελπιστώ να την κρίνετε άξια ανάγνωσης.
A little while back, Luis Pestana came forward with a very kind request, for a brief interview for GAY.CH, the Swiss magazine and its electronic counterpart. I gladly accepted, and the resulting exchange appears in issue #83. It’s in German, of course, but I have included its English and Greek versions. I shudder at the thought of how far I would have stuffed my foot into my mouth if it wasn’t for the translations provided by my dear friend Eva Kesselring, a polyglot (obviously) and Swiss herself, as chance would have it. I hope and trust that you will find it read-worthy.
ENGLISH
When did you start to take photos
I wonder too. When was it? Was it when I was a kid in a hurry to grow up or when I became a grownup and was trying to recall my boyishness? It’s like light and darkness, day and night. You never know which comes first. In any case I believe that one begins to take up the Arts when ones sees or wishes to see the world in a different way. When that happens is of little importance.
Where do you find your models?
Around me, of course. We are all potential derivatives and victims of images.
How do you find your Locations?
I walk, I travel, I look. Sometimes they call out to me and I listen.
What was the most exotic place that you did take pictures?
There’s too much catastrophe in the world for exotic places to be relevant to me. Anyway, they only exist in our imagination or in the marketing of advertisement destinations. I’m more interested in places that bear memory, whether recognizable or not.
Do you have a fix idea of the pictures you will take ?
I always have an initial idea but I allow myself the right of the creativity of process, development, reversal, even of the making of mistakes, rather than the sterile execution of an egotistical inspiration.
You make lots of nude pictures. Its quite an intimate matter. Do you have «rules », that your models feel comfortable with beeing naked ?
My principle is that the beautiful and interesting body is the one that is loved by its owner. When this becomes conscious things are simple and easy.
What makes a difference of taking pictures of people with and without clothes?
They are two distinct conventions, calling for different means and perhaps bearing different dynamics. Clothing denotes history, character, a choice of style. Nudity on the other hand is the simplest and most generous act of shedding all you have wittingly or unwittingly built on you and around you. A life-giving restart. Therefore the difference in the shot is which story you want to tell.
You work also as a actor, casting director. How do you manage to handle all that different jobs ?All these pursuits gravitate around the human being. And this is a difficulty in itself but also promises the joy of discovery and of accepting its mortality.
What do you like, what do you dislike about Athen?
I like sex in Athens. But then again sometimes I don’t like it at all! I also dislike strawberries, but I’m probably off topic.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Πότε ξεκίνησες να φωτογραφίζεις?
Αναρωτιέμαι κι εγώ. Πότε ήταν? Μικρός που προσπαθούσα με αγωνία να μεγαλώσω ή μεγάλος πια προσπαθώντας να ανακαλέσω την παιδικότητά μου? Είναι σαν το φως με το σκοτάδι, την μέρα με την νύχτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι προηγείται… Πιστεύω πάντως πως ξεκινάει κανείς να ασχολείται με τις Τέχνες, όταν βλέπει ή θέλει να δει αλλιώς τον κόσμο και να μοιραστεί αυτή του την εμπειρία. Μικρή σημασία έχει το πότε.
Πού βρίσκεις τα μοντέλα σας;
Γύρω μου φυσικά. Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει παράγωγα και θύματα εικόνων.
Πώς βρίσκεις τις τοποθεσίες σου;
Περπατάω, ταξιδεύω, κοιτάω. Καμιά φορά μου φωνάζουν και ακούω.
Ποιο ήταν το πιο εξωτικό μέρος που έχεις φωτογραφήσει;
Στον κόσμο υπάρχει πολύ καταστροφή για να με αφορούν τα εξωτικά μέρη. Έτσι κι αλλιώς αυτά υπάρχουν μόνο στην φαντασία μας ή στο μάρκετιγκ διαφημιστικών προορισμών. Με ενδιαφέρουν πιο πολύ μέρη που κουβαλούν μνήμη, αναγνωρίσιμη ή όχι.
Έχεις κάποια σταθερη ιδέα για τις εικόνες που θα πάρεις;
Έχω πάντα μια αρχική ιδέα αλλά επιτρέπω στον εαυτό μου το δικαίωμα στην δημιουργικότητα της παραγωγής, την εξέλιξη, την ανατροπή, ακόμα και στο λάθος, παρά στην στείρα διευθέτιση- εκτέλεση μίας εγωιστικής έμπνευσης.
Φωτογραφίζεις πολλά γυμνά. Είναι ευαίσθητο θέμα. Έχεις "κανονισμούς" ώστε τα μοντέλα να νιώθουν άνετα με το να είναι γυμνά;
Η αρχή μου είναι πως ωραίο και ενδιαφέρον σώμα είναι το σώμα που αγαπιέται από τον κάτοχό του. Όταν αυτό γίνει συνείδηση τα πράγματα είναι απλά κι εύκολα.
Ποιά είναι η ειδοποιός τη διαφορά από τη λήψη φωτογραφιών των ανθρώπων με και χωρίς ρούχα;
Είναι δύο διαφορετικές συνθήκες με άλλα μέσα και ίσως κι άλλη δυναμική. Η ενδυμασία προσδίδει ιστορία, χαρακτήρα, επιλογή στυλ. Η γύμνια απ την άλλη είναι η πιο απλή και γεναιοδωρη πάξη που κάνεις πετώντας από πάνω σου ότι έχεις χτίσει αυτοβούλως ή μη, για σένα και το περιβάλον σου. Μια ζωογόνος επανεκκίνηση.
Η διαφορά στη λήψη επομένως είναι τι ακριβώς θελεις να αφηγηθείς.
Εργάζεσαι επίσης ως ηθοποιός και casting director. Πώς καταφέρνεις να χειριστείς όλες αυτές διαφορετικές θέσεις εργασίας;
Όλες αυτές οι ασχολίες μου έχουν σαν άξονα ουσιαστικά τον άνθρωπο. Κι ο άνθρωπος είναι μια δυσκολία απο μόνος του, αλλά και χαρά να τον ανακαλύψεις, να αποδεχτείς την θνητότητά του
Τι σου αρέσει, και τι δεν σου αρέσει στην Αθήνα;
Μου αρέσει το σεξ στην Αθήνα. Κι άλλες φορές δεν μου αρέσει καθόλου!
Επίσης δεν μου αρέσουν οι φράουλες, αλλά μαλον είμαι εκτός θέματος.